Weer in Nederland

Terug in Nederland

Ik ben nu 2 weken terug in Nederland en die 2 weken waren niet makkelijk.

Ik moet nog steeds wennen in Nederland, wennen aan het tempo hier en wennen aan het klimaat. Ik kijk met veel plezier terug naar de afgelopen 9 weken. Het was een mooie reis waar ik nieuwe vrienden heb gemaakt, mezelf zekerder ben gaan voelen en meer ben gaan durven.

Ik mis het contact met hen, ik mis de kinderen van mijn project, de moeders en de collega's. Marry die altijd een lach had, de kinderen aandacht geven, lekker met ze knuffelen en helpen met de verzorging. Gelukkig heb ik nog contact met een paar wat me goed doet. Ondertussen foto's aan het uitzoeken en een fotoboek aan het maken, maar dat is toch lastiger dan verwacht. De leukste foto's erin, maar ook die het meest vertellen. Ik begin nu langzaam weer te wennen aan alles. Het is fijn om mijn familie en vrienden weer te zien en weer te kunnen sporten. Langzaam beginnen de dagelijkse dingen weer. Solliciteren, op tijd opstaan om een ritme te krijgen, zelf op de fiets ergens heen. (wat de eerste keer best lekker was om zelf te fietsen)

De rust van mijn wijk vond ik heerlijk. In kampala was het altijd druk en je hoorde altijd wel auto's toeteren en rijden. En geen stof, ondanks dat ik een bril op had, in je ogen. De wegen zijn hier beter wat natuurlijk fijn is waardoor je hier veilig kan lopen en niet door gaten hoeft met de fiets of auto, maar daar was ik eigenlijk aan gewend en had het niet altijd eens meer in de gaten.

Afrika maar ook Oeganda zitten in mijn hart en ik wil zeker nog een keer terug naar Oeganda maar ook naar andere landen. Nog meer ontdekken en meer zien van de wereld!

De laatste week

Na 5 weken is dan mijn laatste week aangebroken. Best een gek idee. Het is ook even wennen met Joelle maar het is een leuke meid. Maandag hebben we lekker de moeders geholpen met de kinderen flessen geven, kinderen verschonen, kletsen met de moeders. Ik Heb Joelle een beetje wegwijs gemaakt en verteld hoe dingen hier gaan. Nadat de kinderen op bed lagen hebben we de afwas gedaan en zijn we zelf gaan eten en bij de moeders erbij gaan zitten. Na het eten hebben we een uur gekaart met Marry en later deed Joram ook mee. Dat deden we tot alle kinderen uit bed waren. Daarna konden we naar huis gaan. Het was een soort van pesten alleen dan met andere regels. Na het delen pakken ze de bovenste kaart en die leggen ze naast het spel neer. Daarna begint iemand en die legt 10 of hoger op. De aas is kleur kiezen, boer is van richting veranderen, als je een 2 opgooide en ik gooi er nog een 2 op is het nog steeds 2 pakken. Er was 1 aas en die had een groot teken in het midden (schoppenaas) als je die op de joker gooide of op de 2 dan hoefde je niet te pakken. Als er een klaver langs het spel ligt en je gooit de klaveren 7 op, dan ga je dus de waarden van je kaarten tellen. 2=20 joker=50Het was even wennen in het begin maar wel grappig om te leren en leuk om te spelen en te leren.Dinsdag was een rustige dag. We deden gewoon onze dingen weer. Met de grote kinderen gespeeld en weer geholpen met baby’s verzorgen. Na het eten kwam eva om te vragen hoe het gaat. Het ging goed alleen we kregen nog weinig ondersteuning wat je kan doen als de kinderen in bed liggen. Sommige moeders zijn bezig met het eten maken voor de avond maar de andere moeders zitten in de keuken. Nadat eva weg was, zijn we gaan eten. We moesten nog een uur iets doen dus toen heb ik gevraagd of ik het marktje mocht laten zien aan Joelle zodat ze weet waar die zit als ze een keer iets wilt kopen. We hebben niks van de markt gekocht. Ik heb wel neusdruppels gekocht. Toen we terug waren, waren de kinderen wakker en kregen ze al drinken. We zaten er nog even bij en hielpen mee en daarna was het tijd om naar huis te gaan. Op de terugweg heb ik Joelle een rolex laten proeven. Ze vond het erg lekker! Het is makkelijk, vult goed en het is erg lekker!In de avond zijn we naar Cayenne geweest. Vincent mijn collega was ook nog gekomen en Antje en Judith waren ook mee. Ik heb ze de basispasjes geleerd van salsa en ook met het dansen wat dingen uitgelegd. Verder heb ik zelf veel gedanst. Je herkent mensen en daar dans je dan een keer mee. Het was een gezellige avond.Woensdag zijn we naar het ziekenhuis gegaan. In de ochtend vertelde ze dat ze eigenlijk wilde dat iemand van ons op het project bleef, maar ik wilde graag voor de laatste keer mee om nog te kunnen helpen. Gelukkig kon het uiteindelijk toch en bleef Vincent thuis. Het was weer een lange dag. We waren er best vroeg en op tijd, maar het duurde even voordat de zuster met de spullen naar buiten kwam om de kinderen te wegen en te meten. We moesten daar al 1,5 uur wachten. We waren wel snel aan de beurt en konden ons boekje aan de andere verpleegster geven die de gegevens dan weer overnam en een klein gesprekje met je aanging over het kind. We werden best snel geroepen maar dat was maar 1 kind. Daarna werden andere kinderen opgeroepen dus alle 3 de kinderen waren tegelijk besproken. Dus toen was het wachten tot alle kinderen geweest waren voordat ze de pindakaas zakjes gingen pakken. Rond kwart voor 4 gingen we weg uit het ziekenhuis. In de avond zijn we met alle vrijwilligers uit eten geweest. Ik heb toen de vriend en moeder van Joelle ontmoet. We aten bij de chinees waar we al een keer eerder gegeten hadden. We hadden iets te veel besteld maar het was weer erg lekker. Het was deze keer minder gekruid dan de vorige keer, maar nog steeds erg lekker en een keer ander eten.Donderdag was een hele rustige dag. De moeders zagen we weinig, de kinderen waren rustig en moe en vielen snel in slaap. Ze waren minder productief. In de middag ben ik eerder naar huis gegaan omdat ik me niet lekker voelde en verkouden was. Ik wilde niet op mijn laatste dag ziek zijn. Thuis ben ik lekker naar mijn bed gegaan en heb ik geslapen. Dat had al geholpen. Daarna begon ik met de traktatie voor vrijdag. Chocola smelten en daarna er cornflakes erbij gedaan en dat in kleine hoopjes verdeeld en laten opstijven. In Nederland vind ik het lekkerder dan die ik hier had gemaakt maar dat komt ook omdat hier de chocola anders smaakt. Zelf Twix smaakt hier toch anders dan in Nederland. Lian smaakt dan nog best goed zoals in Nederland. Vrijdag heb ik een jurkje van Femke aangedaan. Zij vond hem niet leuk dus mocht ik hem passen. Met een legging eronder kon het goed. Ik vond het wel leuk om een jurkje aan te hebben op mijn laatste dag en er anders en er leuk uit te zien. Ik moest nog wat dingen inpakken en de chocola in een bakje doen. Ik wilde mijn camera meenemen maar die had ik dus in mijn kluis gedaan en niet in mijn tas. Toen ik op de boda zat kwam ik erachter dat ik de chocola vergeten was, dus moesten we even terug. Heel slim van me dacht ik. Later op de boda dacht ik dus ineens van heb ik mijn camera wel ingepakt? Ik kan foto’s maken met mijn telefoon. Wel minder mooi maar goed genoeg. Alle kinderen werden rond 10 uur buiten op de veranda neergezet en kon ik daar aan de kinderen mijn traktatie geven. Ze vonden het allemaal erg lekker! De moeder en het personeel vonden het ook erg lekker om te eten. Na het eten ben ik gaan bellenblazen. Alle kinderen vonden dit leuk. Tijdens het bellenblazen ben ik ballonnen gaan blazen. Ik wilde wel dat ze er dan buiten mee gingen spelen en niet op de veranda bij de jonge kinderen. Ook de jonge kinderen vonden de ballonnen leuk, alleen het knappen van de ballonnen was eng en schrokken ze van. We hadden een matje op het grasveld gelegd en daar de kinderen opgezet. Dan waren ze nog lekker even buiten en een keer op het gras en niet op beton of tegels. Moses was er ook en begon foto’s te maken. Het zijn leuke foto’s geworden en fijn om nog een paar leuke foto’s te hebben van de laatste dag. Ik heb zelf ook nog foto’s gemaakt van het personeel. Om 1 uur kwam Frank voor mijn evaluatie. Ik heb gezegd dat ze een vrijwilliger in de tijd dat de kinderen op bed liggen kan helpen met wat er gedaan kan worden, en dan vooral de eerste week. Verder ook als ze naar het ziekenhuis gaan en ze willen dat 1 iemand meegaat en 1 iemand op het project blijft dat dan eerder aan te geven dan op de dag dat ze naar het ziekenhuis gaan. Ook heb ik aangegeven dat het goed is om de kinderen wat vaker te verschonen als dat kan. Ik hoorde dat er dus een luierdonatie op gang is en dat ze daar luiers van kunnen kopen. Dat is fijner voor de kinderen maar ook voor de vrijwilligers. Het ruikt dan ook wat frisser. Ze was blij met de tips en ze waren ook erg blij met me. Aan Frank heb ik gezegd dat vrijwilligers er open minded in moeten, veel moeten vragen aan de moeders en dingen doen, maar ook vragen hoe het met ze gaat en met ze in contact komen zodat je een klik kan krijgen met sommige moeders. Na het gesprek heb ik afscheid van de kinderen en de moeders genomen. ik vond dit Best lastig. je hebt toch een band opgebouwd met ze. ik wilde al een tijdje naar de krapper en ben die middag maar gegaan. ik wilde eerst al mijn haren laten invlechten maar dat leek me toch geen goed idee. Een deel invlechten zoals de bovenkant Leek me kinderachtig dus heb ik de zijkant laten invlechten. Ik ben er erg blij mee.

Lake bunyonyi

Lake Vrijdag ochtend werden we om 9.00 uur opgehaald door onze driver Mike om aan onze lange reis te beginnen. Het was 344 km rijden. De reis ging best snel. We hadden zelf muziek gedownload zodat we een leuke afspeellijst hadden tijdens de rit. Het waren Nederlandse liedjes, liedjes van vroeger, carnavalsmuziek, k3, Engelse liedjes en Oegandese liedjes. Het was echt een lijst met alles. Hoe verder we Kampala achter ons lieten, hoe groener het werd. We reden naar en door de bergen. Het was echt een mooie weg om te zien en om verschillende uitzichten te zien. ik had goed ontbeten en we hadden genoeg eten en lekkers mee voor onderweg dat we pas om 15.00 uur stopten om te gaan lunchen. Je kon er lekkere dingen bestellen en niet alleen maar typisch Oegandees eten. Ik had een lekkere beefburger genomen. Het was erg lekker. Het werd niet op een broodje geserveerd maar op 2 witte geroosterde boterhammen. Er zaten ook frietjes bij die ook erg lekker waren. Het vulde goed en we konden er weer tegen aan om de rest van de rit af te maken. We reden steeds verder de bergen in en het was allemaal zo mooi groen. Het laatste stuk was een rood zandpad. Lillian en ik konden kiezen waar we wilde slapen: op een eiland in het meer waar het iets goedkoper is maar waar je wat langer op je eten moet wachten of op het land. We vonden het allebei wel leuk om op een eiland te gaan overnachten. We kwamen bij de haven aan. Er lagen allemaal grote motorboten te wachten tot ze konden gaan. Ze willen met zoveel mogelijk mensen tegelijk gaan. Wij hadden een boot voor ons zelf. Rond 18.00 uur waren we op het eiland. Eerst even inchecken en ons aanmelden. We bestelde meteen ons eten want dat moest. We bestelde alle 3 een pizza en het zou rond 19.30 klaar zijn. Ze liet ons zien waar ons huisje was, waar de kamer was waar je je spullen kon opladen en liet ons daarna de sling zien. We kleden ons om en gingen naar de sling. Met een grote bamboestok konden we bij het touw en kon ik die aan Lillian geven. Je kon van de ladder af of van helemaal bovenaan. Het was best eng en ik had dat nog nooit gedaan. Lillian ging als eerste en dat ging meteen goed. Daarna was ik aan de beurt maar ik vond het echt eng om te doen. Je moet goed vasthouden en op het goede moment pas loslaten. En ik heb al heel veel filmpjes gezien van funny home videos dat dat fout gaat en ze te vroeg loslaten. Uiteindelijk ben ik gegaan en kwamen mijn benen iets te vroeg in het water en daarna ik. Het was daar gelukkig al wel diep en was ik ver genoeg. Daarna zijn we nog een keer gegaan. Deze keer ging het beter. Ik kon mijn benen goed omhooghouden en ik liet pas op het hoogste punt los. Het begon ook al donker te worden dus zijn we terug naar ons huisje gelopen. We liepen met een omweg omdat Mike ons het ‘strand’ nog wilde laten zien voor morgen alvast. Het was een stukje gras met een steiger waar 2 houten ligstoelen opstonden. In het water lag vlakbij een vlot. Daar konden we zwemmen als we wilde. Het was ondertussen half 8 dus liepen we snel verder naar ons huisje. Het was ondertussen donker geworden en ik kon niks meer zien. Mijn voeten waren ook erg nat en daardoor werden mijn slippers erg glas. Omdat ik niet goed kon zien waar ik precies liep en alles glad was, is helaas een slipper kapotgegaan. Ik ben toen op bloten voeten verder gelopen. Daarna heb ik 1 slipper van Lillian gekregen en kon ik op 2 slippers toch verder lopen. We hebben ons snel omgekleed en zijn toen naar het restaurant gegaan. De pizza’s waren nog niet klaar. Die kregen we rond half 9. De pizza was lekker maar ik heb lekkere pizza’s op in Oeganda. Het was best fris in de avond en ik was blij dat ik toch een vest mee had genomen. Mike had ons al een berichtje gestuurd van het wordt 18 graden en wij daar toch een beetje om lachen want 18 graden is nog best lekker. Maar we zijn nu gewend aan deze temperaturen en dan was het met 18 graden tich best fris. We hebben in bed de film The lucky one gekeken. Ik ben met een lange broek, shirt en vest gaan slapen. S ’nachts kreeg ik het warm en heb ik mijn vest uitgedaan en mijn lange broek omgewisseld voor mijn pyjamabroek. We hadden voordat we naar de hut gingen ontbijt besteld en dat kwamen ze zelfs nog naar ons brengen. We hadden om 10 uur afgesproken, pas rond 11 uur zaten we aan het ontbijt. Ik had wentelteefjes die lekker waren en een bakje met fruit. Daarna zijn we naar het gras strand gegaan om te zonnen en om te zwemmen. Het water was in het begin koud maar als je er eenmaal in bent is het lekker. We hebben daar heerlijk gezonnen en gezwommen. Voor lunch hadden we friet, guaccamole en chapati. (pannekoek van meel en water) Ze zouden het komen brengen maar dat duurde ook even en toen we belde was het al klaar, dus de friet was lauw toen we het kregen. Daarna zijn we gaan kijken vanaf de kader hoe andere motorbootjes langskwamen en als mensen het wilde konden ze naar het touw zwemmen en dan met het touw het water in. Leuk om te zien hoe hoog sommige gaan en hoe sommige loslaten. Er waren eerder die middag jongens langsgekomen om even te kijken, deze kwamen in de middag terug om te zwemmen. Een broer of ander familielid maakte foto’s en hoorde Lillian en mij praten en vroeg of we uit Nederland kwamen. Hij was daar geweest en herkende de taal. Daarna zijn Lillian en ik er nog ingesprongen en zijn we met de jongens gaan zwemmen. Na het zwemmen voor de laatste keer naar het touw geweest om mee het water in te zwaaien. Er warren al 2 andere jongens en die gingen van helemaal bovenaan eraf. 1 jongen probeerde een salto te maken als hij losliet. Ik ben er 1 keer vanaf geweest. Die ging niet super goed. Daarna had ik last van mijn handen en van mijn vinger. We vonden het al snel genoeg geweest en gingen terug naar ons huisje. We gingen via het restaurant en bestelde eerst ons avondeten met tijd erbij. Hij zei dat het rond half 8-8 uur klaar zou zijn. We zijn ons om gaan kleden en daarna boven bij het vuur gaan zitten in het restaurant. We keken de film 21 jumpstreet in de tussentijd. De film was al afgelopen en het eten was er nog niet. We hadden rond 9 uur pas weer eten. We hadden allemaal een pasta besteld maar wel verschillende. Ik had mac and cheese, maar vond de pasta met kreeft veel lekkerder. De saus hadden ze goed gemaakt. De spaghetti bolognese was ook lekker. Het was alleen te veel. Ik was best moe en ben meteen mijn bed in gekropen. Ik dacht ik kan mijn korte broekje wel gewoon aan en mijn pyjama shirt maar ik kreeg het s’nachts toch koud en heb ik mijn vest maar aangetrokken. De volgende ochtend wilde om 9.00 uur vertrekken met de kano maar om 10 voor 9 kregen we ons ontbijt. Ik had gewoon weer hetzelfde. We zijn dus iets later dan gepland vertrokken maar we hadden er zin in. Lillian en ik dachten we gaan kanoën naar de berg waar we naar de top lopen en een heel mooi uitzicht hebben over het meer met de eilandjes. Wat bleek we paddelden eerst om een eiland heen om te kijken of we daar de zebra’s konden zien, dan naar de eerste berg naar de top, dan naar een tweede berg voor nog een hike en dan terug. Ik vond het erg leuk om op zoek te gaan naar de zebra’s want die had ik hier nog niet gezien. De jongen die bij mij in de kano zat vertelde dat er maar 2 zebra’s over waren. Eerst hadden ze er 3 maar die was overleden. We hebben ook nog de nationale vogel gezien van Oeganda. Dit is de vogel die op hun vlag staat. Bij de zebra’s stonden ook een paar ezels. We paddelden verder naar de berg waar we de hike gingen doen. Het was best een steile berg. Op een gegeven moment hadden we heel mooi uitzicht en dachten Lillian en ik dat we er al waren. Helaas was dit niet zo, we moesten nog een stuk omhoog en nog iets steiler dan het eerste stuk. Tussendoor kleine pauzes genomen en dan weer verder. Het was best stoffig en op sommige stukken lagen er veel kleine losse steentjes. Uiteindelijk zijn we boven gekomen en dat was het allemaal waard. Het was een heel mooi uitzicht. We konden alle eilandjes zien en het was zo rustgeven. We zeiden wel dat die andere hike niet meer hoefde. Dit vonden we genoeg. De andere berg was minder steil en makkelijker maar we vonden dit genoeg. Ook qwa tijd konden we die andere berg niet meer doen. Op de terugweg zijn Lillian en ik samen in een kano gegaan. We kregen nog een watergevecht op de terugweg naar ons eiland. Het laatste stukje hebben Lillian en ik gezwommen. We wilde even afkoelen en voor de laatste keer zwemmen. In het hutje omgekleed, tas verder ingepakt en op naar Kampala. Mike vroeg of we langs de hot spring wilde gaan. Dat was in de buurt op de terugweg. We hadden het even op gezocht en het leek ons leuk om dat ook te zien. We aten lunch bij hetzelfde restaurant als op de heenweg. Daarna naar de hot spring gegaan. Het was een soort van meer waar warm water in zat en heeel veeel mensen. Ze geloven daar dat de hot spring mensen kan genezen, van huidziektes tot iets in je lichaam. Het meertje waar iedereen inzat was rond de 35-38 graden. Een stukje verder waren kleine stukjes met water en die waren echt warm. Het rook er ook niet echt fris. Het rook er naar rotte eieren. Na 5 minuten hadden we het allebei wel gezien en gingen we verder met de reis terug naar Kampala. Rond 23.00 uur waren we thuis na een leuk en gezellig weekend!

week 5

Deze week hebben Lillian en ik de boomhut geschilderd. Maandag ochtend hebben we eerst even met de grootste kinderen gespeeld en daarna zijn we begonnen met schilderen. We hadden alleen rood mee want we hadden nog geen tijd gehad om verf te kopen. De kinderen vonden dit natuurlijk ook erg leuk en interessant en wilde graag aan de verf komen. We probeerde aan de kinderen uit te leggen dat ze er niet aan mogen zitten want dan worden ze vies. Dat hun handen een beetje onder het verf zitten is niet erg, dat kun je eraf wassen, maar ze smeren het ook aan hun kleren en daar zouden de moeders minder blij mee zijn. bij 1 jongen zat zijn hand onder dus ik heb hem meegenomen om zijn hand te wassen, net toen ik terug was, was er een ander kindje met een vieze hand maar ook met verf op het shirt. Die heb ik ook meegenomen en op de terug weg heb ik gevraagd of Joram even mee wil lopen en tegen de kinderen wilde zeggen dat ze even ergens anders moeten gaan spelen. De kinderen waren meteen weg. Aan het einde van de dag zijn we nog even bij de jonge kindjes gaan helpen en daarna zijn we naar de winkel gegaan om verf te halen. We hadden gekozen voor: blauw, groen en geel en dan wel de felle variant. Ze waren er allemaal al erg blij mee dat we de boomhut gingen schilderen. Dinsdag hebben we eerst bellengeblazen met de kinderen. Dit vinden ze erg leuk. Ik heb het de kinderen ook zelf laten proberen omstebeurd. Sommige kinderen konden het al, andere kinderen bliezen in het begin nog te hard. Daarna zijn we verder gegaan met schilderen. Helaas heeft het tussendoor geregend. We zijn toen maar aan de binnenkant verder gegaan want daar was het droog. Woensdag zijn we meteen begonnen met schilderen omdat we nog best wat moesten doen.de kinderen riepen de kleuren die ze zagen, maar sommige riepen paars. De stukken die we buiten geverfd hadden waren gelukkig droog voordat het begon te onweren en te regenen. We konden niks doen aan de buitenkant en zijn verder gaan werken aan de binnenkant. Het regende op een gegeven moment echt hard en konden ook niet uit de boomhut want dan waren we kleddernat. Toen het in de middag iets minder hard regende zijn we naar binnen gegaan en zijn we daar gaan helpen. In de regen nog even lans de winkel om nog een nieuw kleur erbij te kopen: Paars. We hadden nog een kleur nodig en omdat de kinderen paars riepen dachten we dat de kinderen dat wel een mooie kleur vonden. Donderdag maakte we alles af en werkten we alles bij. We wilde op de vloer verfspatten doen maar dat leek ons uiteindelijk geen goed idee meer. We hebben toen gekozen voor handafdrukken. We vonden het ook leuk om nog iets op de trap te doen. Lillian verfde mijn voeten zwart en ik ging steeds een trede omhoog. Mijn voeten waren alleen een beetje groot voor de treden dus heb ik ze maar schuin gezet. Een moeder kwam net toevallig kijken en zag ons bezig zijn met de voeten op de trap en vond dit erg grappig om te zien en maakte er foto’s van. We zijn allebei erg trots op het eindresultaat en vinden de kleuren ook erg leuk staan! Vrijdag ging ik alleen naar mijn project. Dit was best weer even raar nadat ik daar 3 weken met iemand heb samen gezeten. Ik was net binnen en het begon te regenen. Het heeft de hele ochtend geregend. Alle kinderen waren binnen maar die gingen na de thee naar bed. De jongste kinderen kregen eerst nog een luier aan en schone kleren en daarna gingen de meeste ook naar bed. Een paar kindjes bleven wakker. Eva kwam nog langs met een nieuw meisje. Zij verblijft in het Kampala backpackers hostel. Daar verblijf ik ook met de SSE. Ze stelde zich aan iedereen voor en kreeg een rondleiding en wat informatie. Ik heb haar daarna ook nog wat dingen verteld. We hebben met de kindjes geknuffeld en ondertussen gekletst. Alle kinderen werden rond etenstijd wakker. Doordat de kinderen al voor het eten geslapen hadden gingen ze na het eten niet meteen naar bed. Ze konden ook nog niet naar buiten want alles was nat en modderig. Het was een drukke bende binnen. We hebben de klap spelletjes gedaan met de oudste kinderen gedaan en ook geknuffeld en gek gedaan. Het weekend was rustig. Zaterdag naar de winkel geweest en thuis op de bank gezeten. Zondag ben ik samen met Kimberly en Femke naar de craft gegaan. Ik was hier al een keer eerder geweest alleen toen had ik dus maar een klein stukje gezien want er zijn dus meerdere ingangen en meerdere stukken om te zien. Ik heb een leuke souvenirs kunnen vinden. Ik heb zo voor mezelf nog een klein tasje gekocht en een jumpsuit. Daarna zijn we bij het internetcafé wat gaan drinken en hebben daar ook geluncht. De sandwich kip/pesto was erg lekker en de kipnuggets ook. Daarna boodschappen gedaan voor de rest van de week. Het was mooi en warm weer dus toen we thuis kwamen zijn Femke en Kimberly in de tuin gaan liggen. Ik heb ondertussen een sollicitatiebrief geschreven en verzonden. Die avond hebben we heerlijk krieltjes met groente en kruiden uit de oven gegeten. De stroom is twee keer even uitgevallen maar was snel weer aan.

week 4

Maandag 26 juni was een normale dag. In de ochtend hebben we geholpen met de kinderen schone kleren aan te kleden en in te smeren met vaseline. We hebben daarna met de kinderen geknuffeld en met de kinderen gespeeld. Na 2 uurtjes zijn we naar uiten gegaan en hebben we met de grote kinderen gespeeld. we hebben weer klapspelletjes gespeeld en daarna hebben we geprobeerd om verstoppertje met ze te spelen. Helaas snapte de kinderen dat nog niet helemaal. Er was een nieuw kindje aangekomen en die zat er maar bij. We namen hem mee aan de hand zodat hij mee kon doen en een beetje in de groep terecht kwam. Toen we weggingen begon hij te huilen. We hielpen hem van de bank af en liepen toen naar het kantoor om even wat water te drinken en even eten. Het jongetje liep ons achterna en bleef buiten staan en naar ons kijken. Hij wilde niemand anders dan 1 van ons. Wij dachten als we hem nu te veel aandacht gaan geven zal hij aan ons gehecht worden en wordt het straks alleen maar moelijker voor hem om los te laten. Dit vond ik ook lastig om hem te laten huilen en hem te laten maar dat zou hem uiteindelijk wel helpen.

Dinsdag begon als een normale dag zoals elke dag. Opeens zagen we Harriet met een sjaal om lopen en zagen we Josef (oprichter) met een kind in zijn armen. We kregen het gevoel dat ze ergens heen gingen dus zijn we naar Josef gelopen en heb ik gevraagd wat ze gingen doen. Ze gingen het kindje terugbrengen naar zijn moeder. We vroegen of we mee mochten en dat kon. We reden naar het politiebureau want daar werd het jongetje opgehaald door zijn moeder. Eerst moest de politie en de moeder een formulier invullen zodat het vast stond en dat de politie getuigen is dat ze het kind aan de moeder gegeven hebben. Daarna reden we met oma, moeder en kind naar een ander gebouw. Daar moest ze tekenen dat ze het kind van haar was en dat ze het echt wilde hebben. Nadat we daar geweest waren gingen we weer terug naar het politiebureau. Daar werden ze weer naar de afdeling begeleid en toen zijn we terug naar het project gegaan. Wat er nog meer gebeurd is op het politiebureau weet ik niet. Het was fijn om te zien dat het jongetje zijn moeder herkende en graag naar haar toe wilde. Er werd me verteld dat ze nu 16 jaar is en rond haar 14^e het kind kreeg. Dat vond ik erg jong en vroeg me ook af hoe dat kwam.

Woensdag ochtend zijn we met 2 kindjes weggegaan voor vaccinaties. We gingen met de auto dus ik dacht dat is wel een stukje rijden, maar het was de hoek om en 10 meter verder was de kleine kliniek. Voordat ze begonnen ging ze eerst vragen aan iedereen die er zat wat vaccinaties zijn en waarom ze die geven en tegen welke ziektes. Een moeder was dus een keer niet op de herhaal datum gekomen voor een vaccinatie dus die vroeg of dat erg was en hoe dat dan verder ging. Er moest dan een hogere dosis van het vaccin gebruikt worden voor hetzelfde resultaat. Daarna vertelde ze dat alle ziektes waartegen de kinderen gevaccineerd achterop het boekje staan die je hebt. Er was nog 1moeder voor ons en toen waren wij aan de beurt. Het meisje dat ik vast had kreeg 2 spuitjes, elk in 1 been. Ze was net in slaap gevallen toen ze aan de beurt was dus ze schrok wakker van de prik. Na 2 minuten viel ze weer in slaap maar toen kwam de andere prik dus schrok ze weer wakker. Ik koest haar beentjesgoed vasthouden, en na de prik nog even een watje erop duwen tegen het bloeden. Ze huilde even maar was daarna weer stil. Opeens zag ik een andere moeder aankomen, ze nam het kind over en zei dat de bus met de andere kinderen er al stond. De bus stond dus al voor de poort van de kliniek. We gingen weer met de3 kinderen voor controle. Dit waren dezelfde kinderen als de vorige keer. De 2kinderen die al in het ziekenhuis waren, waren er ook. Marry was weer blij om ons te zien! De kinderen werden weer gewogen, de lengte gemeten de dikte van de armen. Deze keer zag ik veel meer witte jassen dan de vorige keer. Deze keerwaren er studenten die meekeken en meehielpen. Leuk om te zien. Het duurde ook weer voordat we aan de beurt waren en voordat we weer de pindakaas zakje kregen. Alle kinderen gingen mee naar huis. 1 meisje die in het ziekenhuis lag, heb ik in de tijd toen ik haar zag niet zien lachen. Ik heb haar vooral niet fijn gezien en ze moest ook veel huilen. Toen ik in het ziekenhuis in de tussentijd dat we aan het wachten waren naar haar toe ging en haar naam riep begon ze te lachen! Dat was echt heel fijn en ook heel leuk om te zien! het was ook fijn om met zijn alle terug te gaan. We kwamen met de kindjes binnen en ik zei toen ook tegen de andere kinderen, kijk O. en C zijn weer terug! Dekinderen vonden het leuk dat ze er weer waren en de moeders ook. Maar de moeders vonden het ook gezellig dat Marry er weer was. Het was weer lachen met elkaar en dat was leuk om te zien.

Woensdag avond zijn we uit eten gegaan. We zaten in een heel lekker restaurant en je kon er van alles bestellen. Ik heb toen garnalen besteld met rijst. Dit was echt lekker en goed bereid. De rijst was erg lekker, maar de garnalen met knoflooksaus en stukjes komkommer was ook erg lekker en goed bereid ik was toen echt aan het genieten. In de winkel kun je geen viskopen, alleen tonijn uit blik of hele vissen.

Na het eten zijn Lillian en ik met de uber al naar Nafasi gegaan. Donderdagochtend zouden we dan daar hen gaan zodat Lillian nog even kan kijken welke kindjes er zijn en om afscheid te nemen en ik kon zien waar zij gezeten heeft. Het huis waar de kinderen verbleven zag er van de buitenkant al beter uit. Toen ik binnen kwam zag ik dat het veel schoner was en ook groter. Ze hadden daar ook minder kinderen dan op mijn project, een echte keuken, ze hebben verschillend speelgoed waar dekinderen mee kunnen spelen, banken in de kamer, een box, ze hebben meer slaapkamers met bedjes. Dat zijn een soort boxen en geen stapelbedden. Het is daar luxer maar hebben ook minder kinderen dan bij mij.

Het was een leuke en interessante week. Ik heb weer nieuwe dingen mogen zien en mogen meemaken.

Week 3

Deze week was een korte week op het project en gelukkig ging de week snel.

Maandag 19 juni ging Maureen mee naar het project. Ze had nog babykleertjes over van haar project en die wilde ze dan aan het eind van dedag daar geven. Daar waren ze erg blij mee. Ze had ook speeltjes meegenomen zoals ringen, kettingen, armbanden, jojo’s en nog meer.

Ik liet Maureen eerst alles buiten zien. De kinderen kwamen ook meteen aanrennen. Joram (een driver) die daar werkt dacht dat Maureen Ilse was. We hebben even gekletst en zijn daarna naar binnen gegaan. Tegen alle moeders goedemorgen gezegd en daarna bij de kinderen gaan zitten. Ook oudere kinderen gingen mee naar binnen, die wilde allemaal papegaaitje leef je nog doen of choco-choco. Het klapspelletje van choco-choco heb ik ze geleerd. Ik heb er wel een makkelijkere versie van gemaakt. Dat vinden sommige kinderen al erg lastig en als het dan ook nog wordt met binnenkant hand en buitenkant hand wordt het wel erg lastig. Daarna begonnen ze ineens onze haren te doen. Ze probeerde een staart of 2 staartjes te maken bij ons alle 3. Ons haar vinden ze hier ook interessant.

Eva kwam nog langs voor een gesprek met Lillian en mij. Om te kijken hoe het gaat op het project en of we ergens tegen aan liepen. We hebben gezegd dat het goed ging, want dat ging ook. Er is genoeg te doen en met zijn 2^e gaat het ook goed. We hebben daarna nog even gekletst en daarna ben ik terug naar Maureen gegaan want die zat alleen met de kinderen .Net toen we met de grote kinderen wilde gaan spelen met de speeltjes zaten ze in het gebouwtje buiten en kregen ze een lesje. We hebben besloten om niet met die kinderen te spelen en ze bij de les te laten, aangezien er niet vaak een lesje wordt gegeven.Ik zou het dan een andere dag doen met de kinderen.

Ik had die dag al een beetje last van mijn maag maar dat zou wel overgaan dacht ik. Helaas was dit niet zo. Ik had veel diarree en ook steken inmijn buik. Ik baalde hier echt van. Ik moest veel naar de wc. Als ik niet van die erge steken had en minder vaak naar de wc hoefde was ik naar mijn project gegaan maar dit was niet fijn. Ook niet om dan vaak naar de wc te moeten en dan id de wc een gat in de grond.

Na 2 dagen toch maar naar de dokter geweest. Er is een ziekenhuis met een Nederlandse dokter. Daar zijn we ook heen gegaan en gelukkig had ze het niet druk en kon ik bij haar terecht. Ik heb iets verkeerd gegeten, waardoor ik zo’n last had van mijn maag. Ik heb antibiotica gekregen en dan zou het binnen 24-48 uur over moeten zijn. De krampen waren gelukkig al minder ende diarree was vrijdag ook een stuk minder waardoor ik vrijdag weer naar mijnproject kon.

Ik ben blij dat ik vrijdag naar het project gegaan ben. In de ochtend hebben we gekeken hoe de oudste kinderen een les kregen. Ze werden geleerd om antwoord te geven op Engelse vragen die vaak aan ze gesteld worden zoals: ‘how are you?, what is your name?, How old are you?’ Daarna gingen ze tellen tot 10 en moesten ze dat opschrijven. De kinderen die dat konden moesten het proberen tot 20. Niet alle kinderen deden mee, die zaten bij Lillian en mij of waren aan het spelen. Ze gingen ook in een kring staan en dan springen met de benen open/dicht en dat zeiden ze er dan bij. Daarna kwamen de armen erbij en leken het jumpingjacks.

Tijdens het tellen zijn Lillian en ik weggegaan. Annelou kwam nog op bezoek omdat ze bijna wegging en ze wilde nog even afscheid komen nemen. Ze had op dit project ook 6 weken gezeten.

Mama Marry en Harriet was nog steeds in het ziekenhuis. Toen we hoorde dat Harriet ziek was, moest er een andere moeder daar heen en namen we Harriet mee terug. Ze zeiden dat we zo zouden vertrekken en rond 12 uur terug zouden zijn. Het duurde even voordat ze besloten hadden welke moeder naar het ziekenhuis ging en het was ondertussen half 12. We reden eerst langs het huis van die moeder zodat zij nog wat kleding kon pakken, daarna reden we verder naar het ziekenhuis. Het was fijn dat we mee mochten. Ik heb de 2 kindjes gezien en ze zagen er beter uit. Ook leuk om Marry weer te zien. Ze vond het ook erg leuk om ons te zien. Het was een kort bezoekje en namen Harriet mee terug. Ze was echt ziek en kon bijna niet lopen.

Het weekend was lekker rustig. Zaterdag ochtend zijn Lillian, Mechlien en Sandra vroeg vertrokken. Femke, Annelou, Annerie en ik bleven thuis. Het was mooi weer en zijn naar het zwembad gegaan. Dat was weer erg lekker. Wel warm in de zon, maar in het zwembad kon je goed afkoelen. Het zwembad blijft de eerste keer dat je erin gaat koud. In de avond zijn we nog naar Otters gegaan. Deze keer was er een dj en geen live band. We hebben een drankje gedaan en een pizza gedeeld. de pizza's daar zijn erg lekker. Rond 11 uur zijn we naar huis gegaan. Heerlijk zulke dagen. Lekker relaxen en gezelligheid.

Zondag zouden we naar een ander zwembad gaan als het mooi weer was, maar in de ochtend was het vooral bewolkt en niet heel warm. Ik ben samen met Femke thuisgebleven. In de middag zijn we naar de winkel gegaan, even naar het internetcafé om wat dingen te downloaden en daarna gingen we naar een naaister. Helaas was ze niet aanwezig. Er was wel een andere mevrouw die ook kleding maakt, dus zijn we daar heen gegaan. De eerste broeken maakte ze mooi.(Maar de gaten zaten ook op de naad) de andere broek waar 2 gaatjes inzaten van slijtage had ze niet zo mooi gedaan. Ik dacht toen van ik kom wel een keer terug voor mijn broek en dan ga ik wel naar die andere mevrouw waar Femke vake ris geweest). Ik kom erlangs als ik naar mijn project ga of als ik naar huis ga. Dan mag die mevrouw mijn broek maken. Daarna zijn we gewoon lekker naar huis gegaan en op onze telefoon en laptop gezeten. Ik ben op de bank even in slaap gedoezeld.

In het weekend heb ik bij geslapen en bij gekomen. Ik heb ook geen last meer van mijn maag gehad en kan er weer de volle 100% tegenaan!

Liefs kim

De safari

Vrijdag

Vandaag een ochtend naar mijn project. Ilse ging mee vandaag om te kijken wat ik doe en om mee te helpen. Ik heb haar een rondleiding gegeven en aan de moeders voorgesteld. Toen de kinderen werden gewassen zijn we erbij gaan zitten en heb ik Ilse verteld hoe we de kinderen hier wassen en aankleden. Op de grond op een kussen. We hebben met de kinderen gespeeld, flessen gegeven en mee geholpen de kinderen eten te geven. Om 2 uur zijn we naar huis gegaan.

Mechlien, Lillian en ik werden om 3 uur opgehaald door onze driver Mike. Hij spreekt goed Engels en ook een beetje Nederlands.

We gingen naar jinjar. Onderweg hebben we nog een mango op. Erg lekker en ze werden nog in stukken gesneden. We deden er 3 uur over wat redelijk snel Is. We hebben lekker gegeten in een restaurant. Lekkere frietjes met vis.

Daarna zijn we terug naar ons hostel gegaan. Beneden bij het meer Was een bar, daar hebben we nog wat gedronken en snooker gespeeld. Helaas verloren, maar leuk en gezellig Was het wel.

We werden de volgende ochtend vroeg wakker van de kinderen die er ook sliepen. Lillian en ik deelde een tweepersoonsbed en Michiel Had haar eigen bed.

Zaterdag

Lilian en ik zijn stand up padeling gaan doen in de ochtend op de Nijl. Het Was lekker weer en we hadden een leuke instructeur. In het begin heb ik het op mijn knieën gedaan, na een tijdje ben ik gaan staan. Het Was best zwaar en tegen de stroom in helemaal. Ik heb zelf een blaar gekregen, haha. We hebben het 1,5 uur gedaan. Daarna Had ik spierpijn in mijn armen maar vooral in mijn benen. Dit was de eerste keer dat ik dit gedaan had en het was leuk mom te doen.in het begin vond ik het spannend en durfde ik ook echt nog niet te staan. Ondertussen genoot ik ook van het mooie uitzicht en de mooie natuur.

We hebben nog een boottocht gedaan over de Nijl en over Victoria Lake. We zijn ook bij het begin van de bijl geweest! Tijdens de boottocht werden er allerlei vogels aangewezen. Ik ben geen vogel mens, maar ik kon zo wel goed mijn camera uit proberen. Verder genoot ik van de rust en van het uitzicht.

Toen Was het alweer tijd om naar de sipi falls te gaan. Die rit duurde ook iets van 3-4 uur. Onderweg hebben we een bord frietjes gedeeld. Rond 6 uur kwamen we bij het hostel aan. We keken eerst naar het mooie uitzicht en konden al 1 waterval zien waar we morgen naartoe lopen. Daarna werden we naar onze kamer gebracht. Het waren allemaal stapelbedden. Net toen we binnen waren viel de stroom uit. Gelukkig ging die snel weer aan. Het jammere was alleen dat het licht niet meer uit wilde. Mechlien bestelde samen met Mike een de spaghetti, Lillian de fruitsalade en ik de guacamole met brood. Die was erg lekker. Lillian kreeg alleen ananas als fruitsalade. Ik hoorde van Mike en Mechlien dat de spaghetti veel te lang gekookt had, dus toen mike dar iets van gezegd had en ook van de fruitsalade vroeg hij of we dan nog een paar stukjes brood konden krijgen. We kregen nieuwe stukjes brood die net klaar waren en ook een nieuwe fruitsalade met mango en watermeloen.

De volgende ochtend zouden we om 8.00 uur vertrekken dus lag ik op tijd in bed. Helaas ging de lamp nog steeds niet uit. We hebben er maar een handdoek overheen gedaan zodat het donkerder werd en konden slapen.

Zondag

Zondag ging de wekker vroeg. Om half 8 kregen we ons ontbijt dat we besteld hadden. Ik had 2 boterhammen met 2 gekookte eitjes. Goed ontbijten voor de tocht. We gingen een stukje met de auto. We kregen bamboestokken mee om mee te lopen en als extra steun. In het begin was het gewoon lopen en droeg je de stok meer mee dan dat je hem echt gebruikte. Dichter naar de waterval toe werd het gladder en op een gegeven moment ook een stuk steiler omhoog. Eenmaal daar was het erg mooi. Mooi om de waterval van dichtbij te zien. De eerste was 80 meter. Er liep een local mee die ook hielp als je een hand nodig had. Hij liet ons ook een Cameleon zien. Dit was een vrouwtje. Mannetjes hebben een breder hoofd vertelde ze. Na een fotoshoot zijn we weer naar beneden gelopen. Dat ging toch een stuk makkelijker. Wel bijna een keer uitgegleden, ondanks mijn bergschoenen.

Onderweg kregen we nog een uitleg over de koffie hoe die daar groeien en hoe ze steeds veranderen. We kwamen bij een klein riviertje met een kleine waterval. Daar konden we zwemmen als we wilden. Lillian is erin gesprongen en kwam er snel uit. Ik voelde het water en het was erg koud. Ik ben er alleen met mijn voeten in geweest. In die rivier waren de mannen en vrouwen aan het wassen. We liepen verder en kwamen bij nummer 2. We stonden bovenaan. Ik ben bij de rand gaan staan en keek naar beneden. We liepen naar beneden waar we de waterval nog beter konden zien. Het was zo mooi. Alles was groen en gelukkig scheen de zon. We waren bovenaan begonnen waardoor we alleen maar hoefde te laten wat heel fijn is. Waterval nummer 3 vond ik de mooiste. Je kon er onderdoor lopen, maar Lillian en ik zijn er ook onder gaan staan. De waterval had 3 stralen, 1 zachte, 1 wat harder. Dat voelde al alsof het hagelde en 1 harde maar daar kwamen we niet onder en dat leek ons ook geen goed plan. Voor de laatste waterval hebben we een klein stukje met de auto gereden. We hoefde niet meer door het bos en konden het van redelijk dichtbij zien. Daar stond een bankje dus zijn we daar lekker gaan zitten om van de zon te genieten en van de rust. Het was echt heerlijk. We zijn gaan liggen op het gras maar de mieren die daar liepen beten dus zijn we snel weer gaan zitten.

Helaas was het alweer tijd om naar huis te gaan. Onderweg hebben we nog ergens geluncht. Net toen we klaar waren met lunchen begon het hard te regenen. Gelukkig begon het pas met regenen toen we weg waren en niet tijdens de tocht, dan zou het veel minder mooi zijn geweest.

De terug weg duurde een stuk langer dan de heenweg. We reden een stukje om zodat we de drukte op de weg niet tegenkwamen maar eenmaal in Kampala stonden we toch in de drukte en ging het niet zo snel. Mike vroeg of we geit wilde eten. Mechlien wilde dat wel en ik wilde dan wel 1 stukje proberen. We dachten dat we die gewoon zouden kopen en in de auto op zouden eten, maar dat was niet zo. We parkeerde de auto en gingen daar aan een tafeltje zitten. Hij had daar een vriend dus we aten met zijn vrienden mee. Lillian en ik hebben een rolex gegeten. Een rolex is een soort pannenkoek met daarop een geklopt ei met daarin ei, tomaat en soms nog meer groenten. Ik heb 1 stukje vlees geproefd. Het smaakte naar kip vond ik. Na 45 min zijn we weer verder gaan rijden want we wilde allemaal niet te laat thuiskomen.

Het was een hele leuke safari, ik heb veel gelachen en weer een heel ander deel van Oeganda gezien. Onderweg zag ik huizen van klei, grote en kleine huizen en ook meer armoede. Maar ik zag ook de groene kant, de rijst die langs weg die daar groeit en de bergen met veel groen.

week 2

Dinsdag

Vandaag had ik een paar flesjes bellenblaas meegenomen voor de kinderen. Voordat we daarmee zijn gaan spelen zijn de kinderen eerst in bad geweest en naar buiten gegaan. De kinderen kregen nog thee en de jongste nog een fles melk.

Ik wilde net de bellenblaas pakken toen Consious puzzels half neer gooide.

Het waren 3 puzzels, maar te moeilijk voor deze leeftijd. Het waren houten puzzels maar dan 3 in 1. Dan maak je eerst de onderste puzzel en dan kun je nummer 2 maken en dan pas nummer 3. De kinderen waren er ook meer mee aan het gooien en in hun monden ermee dan aan het puzzelen. Ik vond hem in het begin moeilijk. Ik wilde de puzzels maken zodat ze niet door elkaar lagen want 2 puzzels leken op elkaar maar dat Was natuurlijk voor korte duur.

Op een gegeven moment heb ik de puzzels bij elkaar gezegd en een stukje opzij en heb ik de bellenblaas gepakt. Ik Had ze ook aan marry en harriet gegeven zodat we met zijn 3e konden bellenblazen. Niet alleen de kinderen vonden het leuk maar ook marry en harriet. Nadat de kinderen gegeten hadden en ee ze buiten op een matrasje hadden gelegd om te slapen hebben we met zijn 3e gepuzzeld. Ik heb marry een paar tips gegeven en uitgelegd hoe je die puzzels het beste kan maken. We hebben toen erg gelachen. Het viel me op dat ze gewoon stukjes pakt en die probeert maar verder ook niet echt kijkt. Niet naar de vorm van het puzzelstukje of naar de vorm en kleuren van de omhulsel van de puzzel. In de rechterkant van de puzzel Was er een hoek uit , dus ook uit alle puzzelstukjes die daar hoorde Was er een hoek uit en zag je dat die daar hoorde. Marry Had alle puzzels 1x gemaakt. (het weten 2 grote die op elkaar leken en 1 kleine.) ze wilde ze nog een keer maken, tien gooide harriet alle puzzels door elkaar heen op de grond. Op een gegeven moment ben ik gaan helpen. Ik heb eerst de stukjes van de grote puzzels bij elkaar gezocht. Ondertussen Was marry bezig om de puzzel in elkaar te krijgen. Ik heb toen 1 puzzel gemaakt. Ze snapte niet hoe ik dat zo snel kon. Ze geloofde me ook niet dat ik deze puzzel vandaag pas voor het eerst Had gezien.

Tijdens het lunch eten werd er een kindje bij gezet die eten kreeg. Ik zag een nieuw gezicht en dacht dat dat de dochter Was van de oprichter. Later toen we alleen aan het puzzelen waren werd ze gebracht en kreeg ze andere kleren aan. Dat waren mooie kleren. Ze probeerde een foto te maken van haar. Toen ik vroeg wie dat Was, Was dus een nieuw kindje. Ze hadden dus gebeld dat ze een kindje konden ophalen. Ze schatte haar 1,5 jaar. Ze kan al lopen en riep om haar moeder. Ze moet hier nog erg wennen en het lastige Is, is dat ze weet dat ze een moeder heeft.

In de avond zijn we naar cattar geweest. Elke dinsdagavond Is er een salsa avond. Van half 8 tot half 9 kun je een les meedoen. Beginners of gevorderden. Wij zijn rond kwart over 8 aangekomen. Eerst hebben we gekeken. Daarna vertelde Sandra me als je langs de kant staat kun je gevraagd worden om te dansen. Het kijken Was leuk, maar toen ik gevraagd werd om te dansen Was dat helemaal leuk. Ik heb salsa en bachata gedaan en nog een dans. Op een gegeven moment heb ik zelf jongens gevraagd om te dansen. Lekker avondje relaxen, dansen en gezelligheid.

Woensdag

Ik ben iets vandaag eerder naar mijn project gegaan. Ze zeiden dat ze vandaag met een paar kinderen naar het ziekenhuis zouden gaan. Toen ik aankwam waren ze bezig met kinderen te wassen en ook al om spullen in te pakken om mee te nemen. Ik ben gaan helpen om de kinderen die mee gingen haar het ziekenhuis om die aan te kleden. Ondertussen Was harriet zichzelf aan het klaar maken. Lippenstift op, haren goed doen. Ze zagen er zelf ook netjes uit. De kinderen die meegingen kregen mooie kleren aan. Een onderbroek over hun luier en sokken aan.

We zijn met 5 man met 5 kinderen gegaan. 3 kinderen gingen met harriet, marry en mij mee. 2 andere kinderen gingen naar een ziekenhuis een stukje lager. Zij moesten gecontroleerd worden of ze niet ziek zijn en wat ze eventueel hebben. De andere 3 die met mij mee waren kwamen voor een check. Je komt bij een gebouwtje en daar staat dan nog een klein huisje met stoelen en banken. Daar neemt iedereen plaats. Op een gegeven moment konden we in de rij gaan staan om de kinderen te wegen en te kijken hoe groot ze zijn. Bin get wegen moesten de schoenen uit. Verder ga je eerst alleen op de weegschaal staan en daarna met kind. Het kind wordt daarna opgemeten, liggend. En er werd nog naar de omvang van armpjes gekeken. Daarna moet je je schriftje inleveren en kun je het kind weer aankleden. Het Is veel wachten. Als de naam van het kind werd geroepen moest je naar voren komen en werd er gevraagd of het kind goed at.

Het duurde allemaal voordat we aan de beurt waren en voordat we ze alle 3 hebben gehad.

Gelukkig hadden ze eten mee voor de kinderen, heb je nog iets te doen tijdens het wachten. Als iedereen Is geweest dan beginnen ze met het uitdelen van zakjes dat dient als extra voedingsstoffen. Het waren zakjes met iets van pinda cream. Het ruikt heel erg naar pindakaas maar het is dan zoeter. Dat duurde ook wel even voordat we dat kregen. Je krijgt er dan niet 1 of 2, maar meteen een hele zak vol. Win hadden 3 kinderen en kregen 2 zakken vol. De kinderen hoefde gelukkig niet nog langs de dokter. Ze waren gezond en allemaal vooruitgegaan. Volgende maand moeten ze weer terugkomen.

De andere 2 kinderen waren nog in het ziekenhuis toen wij klaar waren en richting het project gingen. Marry en harriet gingen daarheen en wisselde de andere 2 af. Dat waren 2 mensen van het kantoortje. Ik ben met de 3 kinderen mee terug naar het project gegaan en daarna naar huis. Ik Was moe van vandaag. Het wachten en niks doen Is best vermoeiend. Ik vond het fijn dat ik mee mocht om te zien hoe dat hier gaat. Ik hoop dat de andere 2

kinderen snel naar huis mochten. Het ging al beter met ze werd er mij verteld. Ik zal morgen zien en horen of ze er zijn en hoe het met ze gaat.

In de avond zijn we met degenen die wilde met Frank en Eva naar 2K geweest om te eten. Het Was een restaurant waar je local food kan bestellen. Ik Had de chicken special. Een halve kip, rijst, salade en bouillon erbij. Erg lekker maar ook te veel.

Donderdag

Vandaag Was Marry niet in het Agape house. Ik vroeg waar ze Was en ze zeiden dat ze bij de 2 kinderen in het ziekenhuis is. Die blijven daar dus iets van een maand. Als we langs gaan dan mag ik mee maar dat zal waarschijnlijk niet voorkomen.

Aan het eind van de ochtend heb ik een beetje meegeholpen in de keuken. Ze waren kool aan het snijden uit de hand. Ik probeerde dat ook maar dat lukte niet goed. Toen heb ik een rasp gekregen en het daarmee gedaan. Ze vonden het wel grappig dat ik dat niet kon. Daarna ben ik kleine uitjes gaan snijden in dunne plakjes. Ze vroegen of ik kookte thuis. Toen ik vertelde dat mijn vriend kookt en ook lekker konden ze dat eerst niet geloven. De mannen hier kunnen ook kunnen maar doen dat niet.

In de middag kwam frank met Lillian. Zij komt bij mij op het project. Ze zit bij ons in het huis. Nu beetje kijken wie wat gaat doen. Ik blijf bij de kleintjes. Lillian wilde wel wat dingen gaan doen met de grote en we kunnen altijd nog wisselen en dagen omruilen. De boomhut die gebouwd Is gaan wij misschien schilderen. Heeft het meer kleur. Misschien maken we de trap wel rood wit blauw ;)

In de avond zijn we bij een Chinees uit eten geweest. Erg lekker en gezellig :) Daarna hebben we een toetje bij de cafeterie gegeten. Erg lekker. Het etentje was als afscheid voor Ilse en Maureen.