Terug in Nederland

Ik ben nu 2 weken terug in Nederland en die 2 weken waren niet makkelijk.

Ik moet nog steeds wennen in Nederland, wennen aan het tempo hier en wennen aan het klimaat. Ik kijk met veel plezier terug naar de afgelopen 9 weken. Het was een mooie reis waar ik nieuwe vrienden heb gemaakt, mezelf zekerder ben gaan voelen en meer ben gaan durven.

Ik mis het contact met hen, ik mis de kinderen van mijn project, de moeders en de collega's. Marry die altijd een lach had, de kinderen aandacht geven, lekker met ze knuffelen en helpen met de verzorging. Gelukkig heb ik nog contact met een paar wat me goed doet. Ondertussen foto's aan het uitzoeken en een fotoboek aan het maken, maar dat is toch lastiger dan verwacht. De leukste foto's erin, maar ook die het meest vertellen. Ik begin nu langzaam weer te wennen aan alles. Het is fijn om mijn familie en vrienden weer te zien en weer te kunnen sporten. Langzaam beginnen de dagelijkse dingen weer. Solliciteren, op tijd opstaan om een ritme te krijgen, zelf op de fiets ergens heen. (wat de eerste keer best lekker was om zelf te fietsen)

De rust van mijn wijk vond ik heerlijk. In kampala was het altijd druk en je hoorde altijd wel auto's toeteren en rijden. En geen stof, ondanks dat ik een bril op had, in je ogen. De wegen zijn hier beter wat natuurlijk fijn is waardoor je hier veilig kan lopen en niet door gaten hoeft met de fiets of auto, maar daar was ik eigenlijk aan gewend en had het niet altijd eens meer in de gaten.

Afrika maar ook Oeganda zitten in mijn hart en ik wil zeker nog een keer terug naar Oeganda maar ook naar andere landen. Nog meer ontdekken en meer zien van de wereld!